به نظر میرسد که امروزه سرتاسر کره زمین با پلاستیک پوشیده شدهاست. تقریباً هر چیزی که میخریم، هر غذایی که میخوریم و بسیاری از نوشیدنیها با پلاستیک بسته بندی شده است. تأثیر مخرب پلاستیکهای ضایعاتی بر روی محیط زیست به دلیل محدود بودن روش های دفع آن باعث تشدید نگرانیها گردیده است. سوزاندن پلاستیک سبب آلودگی و سمّی شدن هوا می گردد و زباله دانی ها هم بسیار اندک می باشند. همچنین منابع نفتی محدود بوده و در حال کاهش هستند. کار روی پلیمرهای گیاهی در جهان از سال 1970 و در زمان بحران نفت آغاز شد. در آن زمان کشورهای پیشرفته به فکر استفاده از موادی برای بسته بندی افتادند که وابسته به نفت و مشتقات آن نباشد، بنابراین پلیمرهای گیاهی مورد آزمایش قرار گرفت. نشاسته هیدروکربنی است که ارزان بوده و به وفور در گیاهان یافت می شود. نشاسته دارای خواص ضعیف پلیمری است و با تغییر و اصلاح آن ها می توان به ویژگی های پلیمر نفتی رسید. شکل و ظاهر ظروف مبتنی بر نشاسته کاملاً مشابه ظروف پلاستیکی است با این تفاوت که زیست تخریب پذیر هستند. در سالهای اخیر علاقه بهاستفاده از مواد زیست تخریب پذیر در صنعت بستهبندی، کشاورزی، دارویی و سایر زمینههای مربوط افزایش چشمگیری داشته است.
)