اغلب مواد مورد استفاده در تولید بسته بندی های غذایی به علت عدم تجزیه پذیری، سبب مشکلات زیست محیطی می شوند، لذا تولیدکنندگان به فکر استفاده از پوشش های خوراکی و تجزیه پذیر برای حل این مشکل افتادند که این بسته ها نیز به علت وجود بعضی از محدودیت ها از قبیل نفوذپذیر بودن به رطوبت و گازها و همچنین نداشتن خصوصیات فیزیکی مناسب، کمتر مورد توجّه قرار گرفته اند. لذا محققین با استفاده از نانوذرّات از قبیل: رس و سیلیکات به تولید نانوکامپوزیت ها پرداخته اند تا این نواقص در تولید بسته بندی های غذایی کاهش یابد. همچنین می توان با الحاق نانوذرّات دیگری از قبیل ذرّات نقره و روی، نانوکامپوزیت هایی تولید نمود که قادر به کاهش رشد میکروب ها در ماده غذایی خواهند بود، لذا به کمک این اثر ضدمیکروبی قادر به افزایش مدّت نگهداری(1) محصول خواهیم بود.
)