بررسی اثر ترکیبات پلاستیکی بر طعم و زمان ماندگاری شیر پاستوریزه و فرا پاستوریزه

شیر ترکیبی مایع است که در کلیه مراحل حمل‌و‌نقل نیاز به ظرف دارد. نخستین رشد معنی‌دار بسته‌بندی شیر در اواخر قرن 19 ایجاد شد. تغییرات طعمی و زمان ماندگاری شیر پاستوریزه و فراپاستوریزه تحت ‌تأثیر شرایط فرایند، مواد بسته‌بندی و رشد میکروبی هستند. بد‌طعمی عاملی تأثیرگذار بر کاهش مصرف سرانه شیر می‌باشد. گسترش بدطعمی به درصد چربی شیر، نفوذ نور و اکسیژن، اندازه و جنس بسته‌بندی بستگی دارد. بطری‌های پلی‌اتیلن ترفتالات شفاف برای شیر پاستوریزه که سریع‌تر مصرف می‌شود، مناسب ولی برای شیر فراپاستوریزه مناسب نیستند؛ اما در صورت ایجاد خواص ممانعت‌کنندگی کافی در برابر نور در آن­ها به منظور جلوگیری از بدطعمی اکسیداسیون نوری برای نگهداری طولانی مدّت شیر مناسب می‌باشند. پوشش‌های چندلایه با خاصیت ممانعت‌کنندگی برای بسته‌بندی شیر پاستوریزه و فراپاستوریزه مناسب هستند که قابلیت حفظ طعم طبیعی شیر را دارند، از جمله:(پلی‌اتیلن با دانسیته پایینLDPE/ مقوا/ پلی‌اتیلن با دانسیته پایین/ پلی‌پروپیلنPP، پلی‌اتیلن با دانسیته پایین/ مقوا/ پلی‌اتیلن با دانسیته پایین/ اتیلن وینیل الکلEVOH/ پلی‌اتیلن با دانسیته پایین و پلی‌اتیلن/ مقوا/ پلی‌اتیلنPE/ آلومینیوم/ پلی‌اتیلن). مقوای مورد استفاده باید مناسب برای بسته‌بندی شیر و دارای خاصیت ممانعت‌کنندگی مطلوب باشد. بسته‌بندی انعطاف‌پذیر نیز از طریق فرایند کواکستروژن محصول را در طی حمل‌و‌نقل، عرضه و نگهداری محافظت می‌کند؛ این بسته‌بندی‌ها حاصل اتصال دو لایه یا بیشتر به شبکه چند لایه هستند. پلی‌اتیلن با دانسیته پایین خطی یا ترکیب آن با پلی‌اتیلن با دانسیته پایین جهت کیسه با قابلیت دوخت حرارتی در شیر به کار می‌روند. در صورت نیاز به ممانعت‌کنندگی بالا در برابر اکسیژن به منظور دستیابی به زمان ماندگاری طولانی مدّت از کیسه‌های پلی‌آمید استفاده می‌شود.