دانشکده مهندسی و فنّاوری کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
چکیده
پلیمرها بهطور گستردهای برای بستهبندی مواد غذایی استفاده میشوند. با وجود این، به دلیل تجزیه کند آنها و نیز زوال ذخائر نفتی، استفاده از پلیمرها مشکلات زیست محیطی قابل توجّهی را ایجاد نموده است. بنابراین، لازم است، این مواد با بیوپلاستیکها که با قرارگیری در محیطهای فعال بیولوژیکی در زمان کوتاهی تجزیه میشوند، جایگزین گردند. در این مطالعه، امکان استفاده از PHB (پلی(3- هیدروکسی بوتیرات) در بستهبندی مواد غذایی مورد بررسی قرار گرفته است. از این پلیمر با روش تزریق برای تولید بستهبندی استفاده شد. بستهبندیهای تولید شده از طریق آزمونهای ابعادی (ابعاد، ظرفیت حجمی، وزن و ضخامت) و آزمونهای مکانیکی(فشردگی دینامیک و مقاومت ضربه) مورد ارزیابی قرار گرفته و با بستهبندیهای مشابه از جنس PP (پلیپروپیلن) مقایسه شدند. همچنین امکان ایجاد آلودگی ارگانولپتیک در تعدادی از مواد غذایی(مارگارین، مایونز و پنیر خامهای) مورد بررسی قرار گرفت و این نتیجه حاصل شد که PHB نسبت به PP در برابر فشردگی دینامیک مقاومت متفاوتی از خود نشان میدهد. این امر در میزان تغییر شکل که 50% کمتر از مقدار متناظر در مورد PP است نمایان گردید که در نتیجه مادهای با سفتی بیشتر و انعطافپذیری کمتر به ما ارائه میکند. در شرایط معمولی، انجماد و نگهداری در یخچال، کارایی PHB کمتر از PP است در حالی که در دماهای بالاتر PHB بهتر از PP عمل میکند. ارزیابی خواص ابعادی، لزوم طراحی قالبهای ویژه برای تزریق PHB یا بهینهسازی شرایط تزریق و دمای قالب را تقویت نمود. نتایج حسی با مواد غذایی مورد آزمایش مثبت بود. به این معنی که هیچ تفاوتی در سطح 5% مشاهده نشد. نتایج نشان دادند که احتمالاً آینده روشنی برای بستهبندیهایی از جنس مواد با پایه طبیعی همانند PHB وجود دارد.
)