استفاده از فیلم های خوراکی در بسته بندی مواد غذایی، مستلزم آن است که فیلمها خواص کاربردی(خواص مکانیکی، بازدارندگی در برابر گازها، رطوبت و حرارتی) مطلوبی داشته باشند. در تولید فیلم های خوراکی عمدتاً از پروتئین ها و پلی ساکاریدها، به دلیل توانایی آنها در ایجاد شبکه پیوسته پلیمری استفاده می شود. ماهیت آبدوستی(هیدروفیل) فیلم های تولید شده از پروتئین ها و پلی ساکاریدها باعث می شود که این قبیل فیلمها نه تنها خاصیت بازدارندگی ضعیفی در برابر رطوبت داشته باشند بلکه به دلیل جذب آب و افزایش تحرک زنجیرهای پلیمری، نفوذپذیری نسبت به اکسیژن و دی اکسید کربن را نیز افزایش دهند. جهت غلبه بر این مشکل، در فیلمها می توان از روش هایی مثل: استفاده از فیلمهای مرکب و نانوکامپوزیت ها، بهینه سازی شرایط تولید فیلم ها و اصلاح ساختار بیوپلیمرها استفاده کرد.
دارابی, عیسی, میرزایی, حبیب اله, & تجلی, روح الله. (1391). خاصیت بازدارندگی فیلم های خوراکی در برابر بخار آب و روش های بهبود آن. علوم و فنون بستهبندی, 3(12), -.
MLA
عیسی دارابی; حبیب اله میرزایی; روح الله تجلی. "خاصیت بازدارندگی فیلم های خوراکی در برابر بخار آب و روش های بهبود آن". علوم و فنون بستهبندی, 3, 12, 1391, -.
HARVARD
دارابی, عیسی, میرزایی, حبیب اله, تجلی, روح الله. (1391). 'خاصیت بازدارندگی فیلم های خوراکی در برابر بخار آب و روش های بهبود آن', علوم و فنون بستهبندی, 3(12), pp. -.
VANCOUVER
دارابی, عیسی, میرزایی, حبیب اله, تجلی, روح الله. خاصیت بازدارندگی فیلم های خوراکی در برابر بخار آب و روش های بهبود آن. علوم و فنون بستهبندی, 1391; 3(12): -.
)